Vandaag is mijn allerliefste vriendinnetje heen gegaan. Wat zal ik haar missen, geen gemiauw meer, niet meer om aaitjes komen bedelen, en geen gespin meer in mijn armen als ik ziek of verdrietig ben.
Er is een mooi gezegde: om onvervangbaar te zijn, moet je anders zijn!
Dat was je, je was geen gewone kat, je was heel speciaal en we waren maatjes. Daarom ben ik ook zo verdrietig, maar ook dankbaar dat je al die jaren bij me was, vooral toen het leven soms moeilijk was. Ik ga je zo ontzettend missen.
Dank je wel lieve Vlinder voor alles.😥❤
Om 13.19 uur stierf je in mijn armen bij de dierenarts. Toen stopte je hartje. De laatste vier weken was je ziek. Mijn broer paste op je omdat wij op vakantie waren, je was al een paar maanden erg mager, maar nog zo levendig en speels. Maar tijdens onze vakantie ging het plots mis. Vrijdag 16 september zo rond acht uur in de ochtend ging de telefoon op het nachtkastje in Castelmola. We zouden die dag naar Taormina gaan. Harry belde dat niet goed ging met Vlinder. Dus hij met haar naar de dierenarts. Daar bleek dat ze een te snelwerkende schildklier had. De waarde is normaal tussen de 60 en de 80, maar4 bij Vlinder 235, daardoor woog ze nog maar 1,6 kilo. En ze had ernstige diarree.
Meteen aan het speciaal oer en de medicijnen. Daar reageerde ze goed op. De diarree stopte en ze at goed. Je knapte zienderogen op. Iedereen opgelucht. Wat was ik blij dat ik je weer kon knuffelen toen we thuis kwamen.
Maar dinsdag 11 oktober viel je ineens weg, zo maar een aantal keer. Dus de andere dag meteen weer naar de dierenarts. De schildklier waarde was gezakt naar 205, dus zwaardere medicijnen. Het gewicht was maar een heel klein beetje toegenomen, 1,7 kilo. Toch zat je nog vol leven, je was weer alert en je hartslag goed en krachtig.
"Het duurt wel een paar weken voordat de medicijnen goed effect hebben', zei de dierenarts.
"Maar het kan zijn dat een te snelwerkende schildklier ook hartritmestoornissen gaat veroorzaken. Goed in de gaten houden."
Donderdags was nog niet je van het, maar vrijdags knapte je op, je at veel en dronk veel, was levendig en miauwde, je begon zelfs al weer op de bank springen en probeerde op de salontafel bij de melk en yogurt te komen. Vlinder was er weer. Zo kende ik haar.
Maar maandagmiddag ging het toch weer wat minder. Het miauwtje was anders. de dag erop ging het echt veel slechter met je. Je at en dronk nog wel en je kwispelde nog met je staart maar je reageerde niet meer zo alert op je naam en je waggelde als een dronkaard. De hele nacht naar woensdag hield je me uit de slaap en je was zo onrustig, terwijl je eigenlijk amper meer kon lopen. Zo rond kwart voor acht heb je nog wat gegeten en het hele melkschaaltje leeg gedronken, al ging dat niet zonder slag of stoot.
Maar toen ik je controleerde om tien over acht reageerde je nergens meer op. Alleen je staart bewoog nog af en toe een beetje. Je hartje klopt, maar erg onregelmatig. Ik heb je toen op je favoriete kussentje gelegd en toen ik na drie uur thuis kwam van mijn werk, reageerde je helemaal niet meer. Je had geplaste en gepoept op het kussentje. Alleen je hart klopte nog.
Meteen weer naar de dierenarts en daar werd het harde oordeel geveld; beter in te laten slapen. Als je nog gereageerd had, misschien... maar dat was niet. Een afspraak gemaakt bij het dierencrematorium en om 15.30 uur heb ik voor het allerlaatst afscheid van je genomen.
Vaarwel mijn Vlindertje, mijn panter.
Donderdag 20 oktober om half tien wordt je gecremeerd en maandag 24 oktober kan ik de as ophalen.
Dan kom je thuis, om nooit meer weg te gaan. Al kan ik je niet meer zien, voelen of horen in mijn hart leef je voor altijd.
Vlinders eerste stapjes op de wereld, Op weg om een heel speciale kat te worden. Ergens in juni 2009. Je werd geboren op 9 mei 2009 ergens op een boerderij en je kwam bij een ontzettend lieve familie terecht in Zevenbergen. Op 17 april 2017, tweede paasdag kwam je bij mij en het was meteen een klik tussen ons.
Wat was je toch lekker nieuwsgierig, in alles geïnteresseerd. Vooral de openhaard vond je fascinerend.
Je was ook altijd nadrukkelijk aanwezig. Soms leek het wel of je een hondje was. Als het vrouwtje opstond kwam jij ook omhoog, desnoods volgde je me tot in de wc. En als je buiten mijn voetstappen hoorde lag je al bij de deur.
Feestjes vond je helemaal geweldig, en vooral het lekkere eten. Met name ook het schuim dat overbleef bij get maken van cappuccino. Lekker in de weg lopen, vooral 's ochtends als je melk en verse brokjes kreeg.
Vlinder kwam ook altijd bij mij liggen as ik verdrietig of ziek was. Ik noemde haar mijn hartekatje. Ze voelt gewoon aan dat het niet goed gaat en wilt dat alles weer beter gaat, wat een schat! Ik begrijp heel goed hoe erg u haar gaat missen. Corina (Vlinders eerste vrouwtje)
Een te snel werkende schildklier komt vooral bij poezen voor en wordt veroorzaakt door een goedaardige tumor. Het is niet te genezen, alleen met remmers kun je de schildklier wat afremmen. Bijkomend probleem zijn hartritmestoornissen. Over het algemeen worden poezen met deze kwaal niet ouder dat twaalf jaar. Dan heb je het heel goed gedaan Vlinder, want je bent 13 jaar en vijf maanden oud geworden.
Doe je boven in de kattenhemel de groeten aan Doortje (alias Dubbeltje) en Aicha (ook wel poes genoemd).
Reactie plaatsen
Reacties
Wat een mooi verhaal heeft vlinder.
Precies zoals ze was bij u, zo was ze ook bij ons...
U heeft ons altijd op de hoogte gehouden en ons fofo's gestuurd.
Ook het moment dat ze ziek was, zelfs dat vind ik nog steeds een dankbaar iets. Ook al is het nog zo verdrietig.
Toen ik uw berichtje las, dat die lieve vlinder overleden is moest ik toch wel even slikken en nu weer een traantje wegpinken.
Lang twijfelde ik of ik vlinder wel naar een nieuw baasje kon doen. Ze was tenslotte mijn hartekatje. Door de zwangerschap van onze jongste kind was ze helemaal de weg kwijt. Ik vond het zooooo zielig. Ik wilde dat vlinder gelukkig was en een lief thuis kreeg en dat heeft ze zeker gekregen.
Dat eerste moment bij u in de woonkamer, wist ik het gewoon.
Ja. Ze was thuis!
Ondanks dat ik haar nu nog steeds mis, heb ik geen seconde spijt gehad dat ze een prinsesje op uw bank mocht zijn. En dat ze mocht genieten van uw aandacht.
Vlinder kreeg haar naam niet zomaar, vlinder werd vlinder op de dag nadat wij haar van een boerderij afgehaald hadden. Ze lag bij ons op bed, samen met onze zoon en haar surrogaat papa Mushu . Vlinder sprong zomaar van het bed, trok een sprint naar beneden maar was even vergeten was dat er ook nog zoiets als een trap bestond. Wij renden nog harder achter haar aan alsof we vlinders aan het najagen waren. Vlinder keek verbaasd aan, alsof ze wilde zeggen; "ik doe dit altijd hoor"! Ik vlieg weg en jullie vangen mij toch niet.
Ik ben heel dankbaar voor de mooie jaren die zij bij u heeft doorgebracht. Haar naar u toebrengen is het beste wat ik ooit heb gedaan voor haar.
Heel veel sterkte met het verlies, een dier is niet zomaar een dier. Het is een deel van het gezin. Het wezen dat jou nog het allermeest begrijpt. En net zoals alle andere wezens waar je ooit van hield, is er geen tweede.
Dag lief vlindertje, vlieg maar hoog. Niet te hoog, want ik wil je vangen? En als ik je dan eenmaal heb, ben je voor altijd in mijn hart.
Liefs,
Corina